احتمالا می دانید که روغن در موتور خودرو میرود و از گریس برای بسته بندی یاتاقان های چرخ استفاده می شود. اما آنچه این دو روان کننده مشابه، در عین حال اساسا متفاوت، وجود دارد که باعث می شود آنها برای کارهای خاصی مناسب باشند. دو نوع از روان کننده های اصلی روغن و گریس هستند. هدف هر دو روغنکاری تجهیزات و جلوگیری از آسیب دیدن از طریق تماس فلز به فلز است.
با این حال، در نحوه استفاده از آنها چند تفاوت اساسی وجود دارد. به عبارت ساده تر، گریس روغن مخلوط شده با یک ضخیم کننده و سایر مواد افزودنی است. این ضخیم کننده ها توانایی و سازگاری گریس را تحت تاثیر قرار می دهند. آنها همچنین بر قوام گریس تاثیر می گذارند. که در نمرات NLGI ( موسسه ملی روغن کاری) اندازه گیری می شود. درجه NLGIاندازه گیری قوام گریس است. هرچه درجه بالاتر باشد، گریس ضخیم تر است.
اما سوال اینجاست که آیا میتوان از گریس به جای روغن صنعتی استفاده کرد، گریس ها برای کنترل نشت بهترهستند و مهر و موم های بهتری را در برابر آلاینده ها فراهم می کنند. گریس می تواند در تجهیزات طولانی تر باقی بماند و شرایط مختلفی را تحمل کند.
همچنین استفاده از آن در بیشتر تنظیمات صنعتی آسانتر است. بهترین گریس ها باید برخی از آلودگی ها را تحمل کنند، در مقابل نشت و تغییر در قوام مقاومت کنند و با همه مهرها سازگار باشند. البته روغن مزایایی نیز دارد. تخلیه آسانتر، کنترل کردن مقداری که استفاده می کنید آسان تر و بسیار تمیز تر از گریس است. همچنین خواص خنک کننده بهتری را ارائه می دهد. روغن برای افزایش عمر یاتاقان ها نیز بهتر است، زیرا یاتاقان های روغنی می توانند دو برابر روغن های روغنی دوام بیاورند.
مهندسین برخی از روغن های روغنی به عنوان یک لوازم جانبی ساده و کثیف عصر صنعتی می بینند. با این حال، تقریبا مانند خود بلبرینگهای عناصر نورد، روغن کاری یک فناوری باستانی است که به اشکال مدرن بسیار مهندسی شده است. در حقیقت، مهندسین از مایعات برای کاهش اصطکاک هزاران سال استفاده کرده اند، اما ظهور صنعت نفت در اواخر قرن نوزدهم باعث روانکاری مدرن شد.
گریس ها دارای ویسکوزیته یا ضخامت یالاتری نسبت به روغن است و باعث می شود در صورت استفاده از روغن مایع مانند روغن در محل یا در جایی که تامین مدوام روغن نمیتواند در آن باقی بماند، انتخاب بهتری برای آن استفاده شود. این برنامه ها شامل شاسی خوردو، یاتاقان چرخ و دنده است . از آنجا که گریس تمایل به ماندن در محل دارد، به جلوگیری از ورود نخاله ها، مقاومت در برابرد شستشو در هنگام قرار گرفتن در معرض آب و محافظت مناسب از زنگ زدگی کمک می کند. گریس باعث کاهش ریزش روغن و دفعات روغنکاری می شود. این در شرایطی که دسترسی دشوار است ازقبیل یاتاقان های سر بسته شده روی تجهیزات سنگین بسیار مشکل است. گریسهایی مانند گریس توتال و گریس شل از جمله معروف ترین گریس ها در داخل بازار هستند.
گریس از عملکرد متوقف استارت برتر برخوردار است. با خاموش شدن دستگاه، روغن دوباره تخلیه خواهد شد، اما چربی در اجزای مورد نیاز باقی می ماند و خطر شروع خشک شدن دستگاه را کاهش می دهد. نقطه ی مقابل نفت سیسستم های حمام، و روغن بخار می توانند تقریبا بلافاصله هنگام شروع مجدد روغن کاری شوند. حجم بیشتری روغن ( در مقایسع با گریس در همان کاربرد) به معنای عرضه بیشتر مواد افزودنی ( افزایش طول عمر) و توانایی شستشوی آلاینده ها به دور از مناطق اصطکاک کار است.
از دلایل دیگر که میتوان از گریس به جای روغن صنعتی استفاده کرد، مهر و موم های اتصال یافته و چسبیده می توانند چربی را بهتر از روغن حفظ کنند، که این امر خطر نشت روغن را کاهش می دهد. این امر همچنین باعث کاهش خطر رنگ آمیزی روغن و یا آسیب رساندن به محصول کار ( مواد غذایی ، نساجی و غیره ) می شود. گریس اضافی که محکم در اطراف مهر و موم ها و اتصالات بسته بندی شده باشد به عنوان سیلانت عمل می کند و از ورود ذرات و آب جلوگیری می کند.
تنظیم مجدد دوره ای می تواند آلودگی های مجود در خارج و دور از سطوح کاری مولفه را پاک کند. علاوه بر این ها میتواند مواد افزودنی جامد مانند گرافیت، اکسید روی یا دی سولفید مولیبدن را امکان پذیر می کند. این مواد افزودنی اگر در بسایری از روغن ها استفاده شوند، حل می شوند یا فیلتر می شوند.