روغن کاری بسیار مهم است اما میتواند یک تجارت پیچیده باشد. هر قطعه ای از تجهیزات با قطعات متحرک نیاز به روغن کاری دارد، اما با در نظر گرفتن فاکتورهای زیادی، می توانید خیلی سریع خسته شوید. در گذشته، با استفاده از روان کننده های عمومی ، نیازهای روغن کاری برای یک برنامه خاص برآورده می شد. انتخاب روغن و روغن صنعتی مناسب به طور معمول مبتنی بر تجربه و دانش بود. امروزه با توجه به شرایط محیط های خواستار فعلی، این رویکرد دیگر قابل اجرا نیست تا سریع تر، طولانی تر و گرم تر عمل کند. روغن کاری فلزات باید الزامات شدیدی را که خاص هر برنامه است را برآورده سازند. تریبولوژی- بررسی اصطکاک، روغن کاری و سایش- مبنایی برای انتخاب روغن و روان کننده ها شده است. الزمات روغن کاری برای یک برنامه خاص با بررسی تاثیر پارامترهای سیستم تریبولوژیکی بر شیمی روان کننده قابل شناسایی است.
قبل از انتخاب روغن مناسب برای فلزات، باید سیستم تریبولوژیک مشخص شود. این سیستم شامل نوع حرکت، سرعت، دما، بار و محیط کار است. پس از شناسایی این پارامترهای سیستمی، روغن کاری فلزات می تواند از شیمی های مختلف روغن کاری برای انتخاب روغن کاری استفاده کند که عملکرد برنامه را بهینه می کند. از آنجا که هر شیمی دارای مزایا و معایب است، انتخاب یک مورد مناسب برای پرداختن به هر یک از پارامترهای سیستم تریبولوژیکی مهم است. علاوه بر این، روغن کاری فلزات باید برنامه را براساس سیستم هایی شناسایی شده تجزیه و تحلیل کند. این تجزیه و تحلیل شامل عناصر مانند عوامل سرعت، روانکاری الاستوهیدرودینامیک (EHD)، محاسبات روغن کاری با فشار شدید، روغن کاری اضطرای و موارد مختلف مورد نیاز ویژه است.
روغن کاری فلزات طیف گسترده ای از کارکرده ها را دارند که شمل کنترل موارد زیر است:
– اصطکاک: روان کننده های تولید گرما و مصرف انر/زی را کاهش می دهند.
– سایش: روان کننده ها می توانند ساییدگی مکانیکی و خوردنده را کاهش دهند.
– خوردگی: روان کننده های با کیفیت سطوح را از مواد خورنده محافظت می کنند.
– دما: روان کننده ها می توانند گرما را جذب و انتقال دهند.
بعضی اوقات، در مورد هیدرولیک، روان کننده ها انتقال نیرو را نیز تامین می کنند. معنای همه این است که شما باید بدانید که برنامه شما چه چالشهای بی نظیری را ایجاد می کند و سپس روانکار خور را بر اساس انتخاب کنید. به عنوان مثال: فشار زیاد، درجه حرارت پایین و قرار گرفتن در معرض آب شور فقط چند مورد است. روغن هایی را انتخاب کنید که به روشنی برچسب خورده باشند تا نشان دهند چگونه آنها برای انجام کار طراحی شده اند و تحت چه شرایطی قرار دارند.
شاید فکر نکنید که روان کننده ها دارای بسیاری از مواد تشکیل دهنده هستند، اما در حقیقت افزودنی های مختلف زیادی در روغن پایه وجود دارد. این مواد بر اساس نحوه استفاده از روان کننده عمدا انتخاب می شوند. این در مورد روغن های فلزات نیز صادق است. بسیاری از مردم از این واقعیت غافل هستند که گریس های صنعتی در حقیقت روغنهایی هستند که به آنها ضخیم کننده اضافه می شوند. نوع ضخیم کننده اهمیت زیادی دارد. ضخیم کننده به طور معمول از ذرات فیبری تشکیل شده است که مانند اسفنج عمل می کنند و روغن را در جای خود نگه می دارند تا کیفیت چسبناک تری به آن بدهد. هر نوع ضخیم کننده مزایا و معایب مختلفی را ارائه می دهد، بخصوص مربوط به پایداری برشی، پمپاژ، مقاومت در برابر حرارت و مقاومت در برابر آب است.
روغن های فلزات عمر بهینه دارند و پس از پایان یافتن، آنها باید جایگزین شوند. عدم انجام این کار میتواند منجر به سایش شدید، تماس فلز بر روی فلز، یاطاقان تخریب شده و سایر مواردی شود که منجر به خرابی و هزینه های بالاتری می شود. مشکل این است که همیشه این واقعیت آشکار نیست که چه زمانی این اتفاق رخ می دهد. یکی از راه های مهم برای ردیابی طول عمر روغن کاری فلزات، مشاهده دمای کارکرد تجهیزات شما است. گرمای اضافی روغن ها را از بین می برد. هر افزایش درجه حرارت 10 درجه سانتیگراد، بالاتر از 65 درجه سانتیگراد عمر سرویس روغن کاری را به نصف کاهش می دهد. میتوانید برای انتخابی مناسب برای روغن های مورد مصرف فلزات، تمامی موارد آن را مورد بررسی قرار دهید تا بتوانید وسایل خود را با بهترین روغن ها بیمه کنید.